تابستان در استان خوزستان و به ویژه شهرستان های آبادان و خرمشهر در جنوب غربی کشور با دمای بالای ۵۰ درجه سانتیگراد همراه است. به طوری که در چند روز گذشته نام آبادان به عنوان گرمترین شهر جهان اعلام شد، در چنین شرایطی، برق نه یک کالای رفاهی، بلکه نیاز حیاتی است.
کولرهای گازی و آبی در خانههای این منطقه تنها ابزار مردم برای تحمل گرمای بالای ۵۰ درجه هستند، اما وقتی همین اندک ابزار نیز با خاموشیهای چند ساعته از کار میافتد، تاب آوردن در این هوا دیگر ممکن نیست.
قطع برق در میانه روز یا نیمهشب، بدون اطلاع قبلی یا زمانبندی مشخص، خانوادهها را در برابر گرمای طاقتفرسا بیپناه میگذارد.
در پی این خاموشیها سالمندان، کودکان و بیماران بیش از دیگران در معرض آسیباند. وسایل سرمایشی از کار میافتند، یخچالها خاموش میشوند، مواد غذایی فاسد میشوند و در سکوت گرم، فقط صدای اعتراض شنیده نمیشود.
نبود شفافیت، پاسخگویی و اطلاعرسانی دقیق
یکی از اصلیترین گلایههای مردم، نبود شفافیت و اطلاعرسانی دقیق از سوی نهادهای مسئول است.
بارها وعده داده شده که خاموشیها با برنامه خواهند بود، اما در عمل، نه برنامهای ارائه شده و نه جدول زمانبندیها اجرا میشود و اینگونه است که مردم در سردرگمی کامل زندگی میکنند و احساس بیپناهی، هر روز در میان آنان گستردهتر میشود.
خسارات پنهان، زیانهای ملموس
فراتر از نارضایتی عمومی، خاموشی برق در خوزستان به ویژه آبادان و خرمشهر زیانهای اقتصادی قابلتوجهی دارد.
کسبوکارهای کوچک، فروشگاهها، نانواییها و کارگاههای خانگی به شدت آسیب میبینند. دستگاههای صنعتی از کار میافتند و خسارات ناشی از نوسانات برق تجهیزات را از بین میبرد. در عین حال، هیچ نهادی حاضر به پاسخگویی درباره این خسارتها نیست.
توسعه زیرساختها | وعدهای که هنوز محقق نشده است
در سالهای اخیر بارها سخن از توسعه نیروگاههای خورشیدی، نوسازی شبکه برق و افزایش ظرفیت تولید شنیدهایم، اما در عمل، مردم آبادان و خرمشهر همچنان در گرمای خاموشی میسوزند.
چرا شهرهایی با چنین موقعیت اقلیمی و استراتژیک، هنوز در اولویت پروژههای توسعه انرژی قرار نگرفتهاند؟
آبادان و خرمشهر؛ نه در جنگ، نه در سیل، بلکه در تابستانی معمولی نیز همچنان رنج میکشند، مردمی که سالهاست در برابر بحرانهای متعدد پای نظام و انقلاب ایستادهاند، اما امروز با یک خاموشی ساده، بیدفاع شدهاند.
قطعی مکرر برق در اوج گرما در آبادان و خرمشهر امروز به معضلی تبدیل شده که نهتنها آسایش مردم را سلب کرده، بلکه تهدیدی جدی برای سلامت، معیشت و امنیت روانی شهروندان است.
خاموشی برق، روشنگر یک بحران عمیقتر
خاموشیهای مکرر در آبادان و خرمشهر و حتی استان خوزستان تنها یک مشکل فنی نیست؛ بلکه نماد شکاف عمیق میان مدیریت منابع و نیازهای واقعی مردم است.
حل این بحران، به جای تعطیلیهای مکرر ادارات و وقفه در امر خدمات رسانی به شهروندان، نیازمند چیزی فراتر از وعده است.
ارادهای جدی، برنامهای عملی و احترام به شأن انسانی مردمی که سالهاست در گرما و بیتوجهی ماندهاند، اقدام عملی به وعدههاست.
تا زمانی که در گرمای ۵۰ درجه، برق قطع میشود و صدایی از مسئولان شنیده نمیشود، نمیتوان از مردم انتظار داشت که به آیندهای روشن امیدوار باشند.
