به گزارش خبرگزاری recive به نقل از روابط عمومی رویداد، چهارمین نشست تخصصی-آموزشی «آیین آواز زنجان» با ارائه مبحث فنی و تخصصی «ضدآموزش تقلید در آواز ایرانی» برگزار شد.
شرکتکنندگان در این نشست، محمدتقی ارغوانیفرد (سنتورنواز)، جاوید عباسیفلاح (مدرس آواز) و علی شیرازی (آوازپژوه) بودند.
عباسیفلاح گفت: «موضوع این بحث فنی به این دلیل انتخاب شده است که در چند دهه اخیر، آموزش آواز صرفاً مبتنی بر تقلید بوده و آثار و صداهایی که شنیده میشود، گویای همین وضعیت است. این روند، آوازخوانان را به سمت مصرفگرایی سوق داده و تقلید جای تحقیق و تفکر را گرفته است. همین موضوع باعث شده که نه تنها خلاقیتی در این هنر به وجود نیاید، بلکه سطح کیفیت صداها و آوازها نیز بسیار پایین آمده است.»
او افزود: «هدف از پرداختن به مبحث «ضدآموزش تقلید»، پرهیز از تقلید محض و کورکورانه و تلاش برای رسیدن به صدای منحصر به فرد خود است. به عبارت دیگر، شنونده باید بتواند صدای خواننده را بدون دیدن چهره او شناسایی کند و ویژگیهای صوتی او را تشخیص دهد. متأسفانه در حال حاضر وضعیت برعکس است: خوانندههایی داریم که در اوج شهرت هستند اما به دلیل داشتن صدای خام یا نادرست، به راحتی قابل تشخیص هستند. این روند در چند دهه اخیر رواج یافته و باعث رکود هنر آواز شده و علاوه بر آن، گوش مخاطبان را به صداهای تقلیدی و ناکوک عادت داده است. این امر، آواز ایرانی را به مرز سقوط و نابودی نزدیک کرده است.»
او ادامه داد: «اگر آثار خوانندگان دو دوره قبل و بعد از انقلاب را مقایسه کنیم، به عمق این فاجعه پی خواهیم برد. پیش از سال ۱۳۶۰، خوانندگانی چون اقبال آذر، ظلی، طاهرزاده، طاهرپور، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری، علیخان نایبالسلطنه، سید رحیم، بنان، ایرج، گلپا، جمال وفایی، محمودی خوانساری، شجریان، دردشتی، نادر گلچین، قاسم رفعتی، حسین فاختهای و منتشری فعال بودند. پس از ۱۳۶۰، تنها زندهیاد بسطامی، شهرام ناظری، افتخاری و البته آقای شجریان با فعالیتهای گسترده باقی ماندند. نکته مهم این است که هیچیک از این خوانندگان، به جز برخی آوازهای شجریان، شباهتی به همدورهایهای خود ندارند و حتی در اوایل فعالیت نیز شباهتی به کسی نداشتهاند.»
همچنین از دلایل به وجود آمدن این وضعیت میتوان به مافیا و انحصار در موسیقی، محدودیتها، سلیقه و دیدگاههای شخصی مدرس، نداشتن تفکر و تحقیق، کمبود دانش و اطلاعات، مریدپروری و بتپرستی اشاره کرد.
عباسیفلاح افزود: «هیچ یک از خوانندگان پیشین تأکیدی بر تقلید نکردهاند. تقلید در آواز ایرانی به این معناست که هنرجو باید ردیفهای آوازی را فرا گیرد و با مشخصات صوتی خود، آواز را بدون تأثیرپذیری از صدای مربی خلق کند. بنابراین، جمله معروف یکی از آوازخوانان که گفتهاند «هنرجو باید ابتدا تقلید کند تا بعدها تقلید نکند» به نظر من گمراهکننده است و آسیب جدی به هنر آواز ایران وارد میکند.»
در ادامه، ارغوانیفرد و شیرازی نیز دیدگاههای خود را در تکمیل یا تعارض با نظرهای عباسیفلاح ارائه کردند و سپس نوبت به اجرای بخشهای مختلف موسیقی و آواز رسید.
قاسم رفعتی، آوازخوان پیشکسوت، به عنوان میهمان ویژه چهارمین نشست «آیین آواز زنجان» در همراهی با سنتور محمدتقی ارغوانیفرد و تمبک خلیل بیات، لحظات دلنشینی را برای حاضران رقم زد. رفعتی با تسلط فراوان خود در مرز هشتاد سالگی همچنان تواناییهایش را در هنر آواز به نمایش گذاشت.
رحیم حسینخانی به همراه نی امیر ستاری و میثم علیگو، در کنار سنتورنوازی سجاد سعیدی و علی شیرازی به همراه تمبک بابک اژدری و سنتور محمدتقی ارغوانیفرد، دیگر اجراهای موسیقی و آواز این نشست را برعهده داشتند.
۲۴۲۲۴۲