به گزارش recive، برخلاف تصور رایج، انسانهای اولیه لزوماً عمر کوتاهی نداشتند. برخی از آنها به لطف ژنهای مقاوم، سازگاری تکاملی و بدنهایی ساختهشده برای بقا، عمرهایی داشتند که امروز هم تحسینبرانگیز است. شاید راز طول عمر برخی انسانهای امروزی، نه در آزمایشگاههای مدرن، بلکه در ژنهایی نهفته باشد که از عصر یخبندان به ما رسیدهاند.
واقعیت این است که در دنیای قدیم مرگومیر نوزادان و کودکان بسیار بالا بود اما کسانی که از کودکی جان سالم به در میبردند، گاهی دههها بیشتر از انتظار زندگی میکردند.
میراثی از عصر یخبندان
پژوهشی که نتایج آن در نشریه علمی GeroScience منتشر شده نشان میدهد که ریشههای ژنتیکی بسیار قدیمی میتوانند نقش کلیدی در طول عمر ایفا کنند.
در این پژوهش دانشمندان ژنوم ۳۳۳ فرد صدساله را با ژنوم بیش از ۱۰۰ انسان باستانی اروپایی مقایسه کردند. نتیجه شگفتانگیز بود. افرادی که به ۱۰۰ سالگی رسیده بودند، شباهت ژنتیکی بیشتری با شکارچیـگردآورندگان غرب اروپا پس از عصر یخبندان داشتند.
انسانهای اولیه در شرایطی زندگی میکردند که غذا محدود بود. بیماریها درمان نداشتند، و سرما، قحطی و استرس دائمی بود. در چنین محیطی، فقط افرادی با بدنهای مقاومتر، سیستم ایمنی قویتر و توانایی بهتر در مدیریت استرس زنده میماندند.
این ویژگیها بهمرور در ژنها تثبیت و طی هزاران سال به نسلهای بعد منتقل شدند. دانشمندان تخمین میزنند داشتن این میراث ژنتیکی میتواند احتمال رسیدن به ۱۰۰ سالگی را تا حدود ۳۸ درصد افزایش دهد.
دوران کشاورزی
جالب اینکه پژوهش نشان میدهد ژنهای مرتبط با کشاورزان اولیه اروپا الزاماً با طول عمر بیشتر همراه نیستند و حتی ممکن است با افزایش برخی بیماریها مرتبط باشند. بر اساس گزارش «interestingengineering» تغییر ناگهانی رژیم غذایی، زندگی یکجانشین و تماس نزدیک با حیوانات اهلی، فشارهای تازهای بر بدن انسان وارد کرد. فشارهایی که احتمالا اثرات منفی بلندمدت داشتهاند.
البته پژوهشگران تأکید میکنند که سبک زندگی سالم، تغذیه، فعالیت بدنی و پزشکی مدرن همچنان نقش اساسی دارند. اما این پژوهش نشان میدهد که بعضی از ما با یک مزیت ژنتیکی قدیمی متولد میشویم و بهعبارت دیگر، طول عمر بالا فقط نتیجه انتخابهای امروز ما نیست. بلکه تا حدی ارثی از نبرد اجدادمان با طبیعت خشن گذشته است.
شواهد باستانشناسی و استخوانشناسی نشان میدهد برخی انسانهای ماقبل تاریخ دچار سایش شدید دندانها، آرتروز و تغییرات استخوانی ناشی از کهنسالی بودهاند. نشانههایی که فقط در صورت رسیدن به سنین بالا ظاهر میشود. این یافتهها نشان میدهد سالمندی پدیدهای مدرن نیست بلکه بخشی از تاریخ زیستی انسان است.
۵۸۵۸