لزوم توجه به مسئله محیط زیست از زبان رئیس کانون مربیان فوتبال ایران

به گزارش خبرگزاری recive استان سمنان متن سخنان وی به شرح زیر می باشد ،محیط زیست از ارکان توسعه پایدار در هر کشوری است. بدون توجه به مسئله محیط زیست منابع طبیعی و انسانی دچار نقصان شده و پیامدهای ناگواری را بر کره خاکی و حتی  جوامع انسانی  خواهد گذاشت. 

طبیعت همچنان سترگ و فریبا و آرام بخش است. اما زمین برای انسان کوچک شده است. دیگر هیچ نقطه ی بکری و گوشه ی واقعا ناشناخته ای که زیست مندی داشته باشد، شاید جز ژرف ترین بخش های اقیانوس ها برای مان باقی نمانده است. با طبیعت چنان کرده ایم که دیگر نمی توانیم جلوه گری های فریبنده ی آن را که شیفته اش بودیم به درستی ببینیم. هر جا می رویم ردّی از دیگر انسان ها و از خودمان می بینیم که دیگر واژه بکر بودن بی معنا شده است. گردش فصل ها دیگر مانند چند دهه پیش نیست.بهار ها کوتاهتر شده و گیاهان کوهی زودتر خشک می شوند. تابستان ها طولانی تر و کلافه کننده شده اند و پاییز گاه همچون تابستان گرم و خشک است و گاه با سرمایی نامنتظر به همه چیز آسیب می رساند. زمستان ها گرم تر شده است و از آن برف های انبوه و مسحور کننده خبری نیست. چشمه ها خشکیده و رودخانه ها بی آب شده اند. همه این تصویرهای ناخوشایند و مایوس کننده پیامد دستکاری های زیانبار بی حد و حصر انسان در طبیعت است. تغییرات آب و هوایی که تمامی بشریت گرفتار آن شده، یکی از نتیجه های آسیب های وارد شده به محیط زیست است. 
ما دوست داران کوه ها و دشت ها، آب و هوا و خاک و گیاهان و جانوران نمی توانیم به این تغییرات در چهره ی زمین بی اعتنا باشیم و به مسئولیتی که در جلوگیری از تخریب بیشتر محیط زیست داریم نیاندیشیم. همچنین نمی توانیم بگوییم که اثر فردی ما در طبیعت در برابر اثری که طرح های بزرگ توسعه ای مانند:جاده سازی، شهرسازی، سدسازی های بی رویه، معدن کاوی و بهره برداری بی ضابطه و غیر علمی از معادن و…. دارند، هیچ است و با این توجیه فقط از طبیعت بهره ببریم بدون آنکه از آن محافظت کنیم. امروزه زندگی و سلامت ما و نسل های آینده در گرو سرزنده بودن محیط زیست است. همانطور که از جانمان مراقبت می کنیم باید از محیط زیست و هر چه که به آن وابسته است نیز مراقبت کنیم.

انسان بی زمین نمی تواند زندگی کند، اما چنان از آن بهره برداری می کند که گویی قصد نابودی آن را دارد! نابودی جنگل ها، لگدکوب کردن چمنزارها و دیگر پهنه‌ها، بریدن درختان و بوته ها برای افروختن آتش، تجاوز به همه گوشه کنارهای زیستگاه ها حتی با خودرو، برهم زدن آرامش جانوران، ساخت تله کابین در کوه ها برای زودتر رسیدن به “دل طبیعت”، برجا گذاشتن پسماندهایش برای این طبیعت زیبا. این است گوشه ای از ارمغان بشر برای محیط زیست!.

به یاد داشته باشیم که برای چه در محیط طبیعی هستیم. ما می خواهیم که طبیعت را تجربه کنیم و در این بهشت سرخوش باشیم بی آن که به آن آسیب برسانیم. برای جلوگیری یا کاستن از اثر های منفی بر محیط زیست، لازم است بدانیم که چه رفتارهایی مناسب و کدام غلط است. آن چیز درست است که در جهت حفظ یکپارچگی، پایداری و زیبایی جامعه ی زیستی باشد. و آن چیز نادرست و غلط است که خلاف آن باشد و این همان اخلاق محیط زیستی است. بکوشیم این اخلاق را در خود و سایر افراد جامعه نهادینه کنیم. از برنامه ریزان و مسئولان و مدیران نهادها و ارگان ها و دولت ها نیز بخواهیم تا حفاظت از محیط زیست را در سرلوحه تصمیمات خود قرار دهند.

48