پارسایی از چند جهت شخصیتی ممتاز و خاص است. او پرکارترین و پر استمراترین منتقد در تاریخ ادبیات کودک و نوجوان ایران است و بیش از صد و پنجاه نقد در مجلاتی چون روشنان، کتاب ماه کودک و نوجوان، پژوهشنامه ادبیات کودک، فصلنامه نقد کتاب کودک و نوجوان و گاهنامه نقد کتاب کودک در این حوزه منتشر کردهاست. او همچنین طی چهار دهه صدها نقد بر نمایشها و نمایشنامههای گوناگون نوشته است. او شاید تنها کسی در تاریخ مطبوعات کشورمان باشد که سالها تنها با نگارش نقد زندگی و امرار معاش کرده باشد. البته از پارسایی چندین کتاب تالیف و ترجمه هم انتشار یافته است. در روزگار تعطیلی همه مجلات و محافل نقد ادبیات کودک، دیدار با پارسایی و خدا قوت گفتن به او، تعظیم نقد و تقدیر از همه منتقدان ادبی و هنری این سرزمین بود.
نقد ادبیات کودک تنها عنصری ضروری برای ارتقا و بالندگی یک گونه ادبی و شاخهای از کتابها نیست. ترویج فرهنگ و نگاه نقادانه، اشاعه پرسشگری، رواج نقدپذیری، آموزش مطالبهگری و پرورش جامعهای اهل تامل و گفتگو شاید علاج مشکلاتی بسیار بزرگتر باشد.
در هجدهمین جلسه نقد و مباحث نظری ادبیات کودک و نوجوان، نصرالله قادری رئیس پیشین کانون ملی منتقدان تئاتر ضمن اشاره به اختلاف دیدگاههای خود با پارسایی، او را شهید میدان نقد نامید و بر خلوص و صداقت و نگاه تخصصی و حرفهای پارسایی تاکید کرد.
در همان برنامه عباس جهانگیریان نویسنده و رئیس اسبق انجمن نویسندگان کودک و نوجوان، دکتر افسون امینی دبیر آن انجمن، منوچهر اکبرلو کارشناس و فعال عرصه نمایش کودک، یاشار هدایی منتقد ادبی، و نگارنده این یادداشت هم درباره ویژگیهای اخلاقی و حرفهای او صحبت کردند.
در پایان حسن پارسایی ضمن اشاره به خاطرات تلخ و شیرین کودکی خود در سنندج، از چگونگی ورودش به دنیای نقد ادبی و هنری از مسیر مطالعات فلسفی سخن گفت و به ذکر خاطراتی از مشکلات کاری، بیعدالتیها و کمتوجهیها پرداخت. به گفته پارسایی در سرزمینی که مدح و چاپلوسی ارزش و دلیل توفیق است، نقد نوشتن دشوار است و هزینههای بسیار سخت و دشواری را به منتقد تحمیل خواهد کرد.
برپایی برنامه نکوداشت حسن پارسایی برایم یکی از شیرینترین برنامههای امسال بوده است. حسن پارسایی به زیبایی و روشنی، نمادی از نقد ادبیات کودک و نوجوان و منتقدان ادبی در ایران است؛ به همان تنهایی، خستگی، فراموششدگی، دشمن پنداشتهشدگی، حمایتناشدگی، مطرود و غریب و منزوی. اجر نایافته و ارج نادیده.
عمر و عزت همه بزرگان عرصه نقد و نظر افزون باد.