recive خوزستان – در اتاقی که دیوارهایش یادگار معماری قدیم دزفول بود، مردانی دور هم جمع شدند تا درباره نجات شهری حرف بزنند که خودش یادگار تاریخ است. علیرضا خردمند، فرماندار دزفول، با چهرهای که از خستگی خطوطی عمیق برداشته بود، پروندههای قطور را باز کرد: “هر روز که میگذرد، بخشی از تاریخ ما زیر آوار فراموشی دفن میشود.”
پل ساسانی؛ الماسی در حال غروب
محمد جوروند، مدیرکل میراث فرهنگی خوزستان، با اشاره به وضعیت پل ساسانی گفت: “این پل نه فقط یک سازه، که شناسنامه تمدنی ماست. امروز اما شناسنامهای که دارد از هم میپاشد.” او از طرح مرمت سخن گفت، طرحی که سالهاست در کاغذها مانده و رنگ اجرا به خود ندیده است.
موزهای که هرگز ساخته نشد
در گوشه دیگر جلسه، امیر یساری، معاون عمرانی فرمانداری، از موزه آثار باستانی دزفول حرف زد: “شهری با این پیشینه تاریخی چطور میتواند بدون موزه باشد؟ ما سالهاست در حد حرف و وعده ماندهایم.” پرونده موزه دزفول، پروندهای است که گرد زمانه روی آن نشسته، بی آنکه کسی آن را باز کند.
رودخانه دز؛ شریانی که تاریخ را میبرد
طرح منظر تاریخی رودخانه دز، دیگر موضوع داغ جلسه بود. حمیدرضا خادم، سرپرست میراث فرهنگی دزفول هشدار داد: “اگر امروز فکری به حال این رودخانه نکنیم، فردا باید تاریخ را از لابهلای گلولای آن بیرون بکشیم.” رودخانهای که زمانی مهد تمدن بود، امروز به زبالهدانی تاریخ تبدیل شده است.
جندیشاپور؛ دانشگاهی که دانشگاهیانش فراموشش کردند
بازنگری ضوابط عرصه تاریخی جندیشاپور هم از دیگر مواردی بود که در جلسه به آن پرداخته شد. خردمند با لحنی تلخ پرسید: “چطور ممکن است اولین دانشگاه جهان اینگونه به دست فراموشی سپرده شود؟” دانشگاهی که روزی مهد علم و دانش بود، امروز حتی در خاطرهها هم جایی ندارد.
جلسه پس از سه ساعت به پایان رسید. مسئولان با چهرههایی درهم از اتاق خارج شدند. این بار اما تفاوتی داشت؛ تفاوت در نگاهشان بود. نگاهی که میگفت شاید این بار، قبل از آنکه دیر شود، کاری کنند. شاید این بار، تاریخ دزفول را از مرگ نجات دهند. شاید…
