به گزارش recive، موشک بالستیک به موشکی گفته می‌شود که در نگاه کلی، همانند منجنیق‌های قدیمی به سوی هدف نشانه می‌رود و مسیر حرکتش را جاذبه زمین تعیین می‌کند. این حرکت که در فیزیک به «حرکت پرتابه‌ای یا بالستیک» معروف است، همانند مسیر پرواز توپی است که دروازه‌بان فوتبال یا بازیکن بسکتبال (حتی شلیک گلوله از توپ) شوت می‌کند، بدین‌ترتیب که نخست ارتفاع می‌گیرد و سپس در مسیری خمیده سقوط می‌کند.
در این روش، موشک با تکیه بر سوخت خود به پرواز درمی‌آید تا محموله انفجاری خود را به بالاترین ارتفاع ممکن برساند. در آنجا سوخت به پایان می‌رسد و موشک مسیر خود را با تکیه بر جاذبه زمین ادامه می‌دهد تا به هدف برخورد کند. ازآنجایی‌که موشک از ارتفاع چند صد کیلومتری سقوط می‌کند، با سرعت بالایی به هدف برخورد می‌کند؛ به‌طوری‌که موشک‌های آلمانی V2 که نخستین موشک‌های بالستیک مدرن به شمار می‌روند، به ارتفاع بیشینه ۱۰۰ کیلومتری از سطح زمین می‌رسیدند و با سرعت بیش از ۴ برابر سرعت صوت به هدف برخورد می‌کردند.
مراحل مختلف پرتاب موشک بالستیک:
۱- هدف‌گیری و پرتاب
۲، ۳ و ۴- در مرحله‌های مختلف، بخش‌هایی از بدنه پرتابگر پس از پایان سوخت، جدا می‌شود تا محموله بتواند به ارتفاع بالاتری برسد.
۵- ارتفاع اوج: در اینجا محموله به بالاترین ارتفاع مسیر رسیده و از آن پس، کلاهک‌های خود را در مسیری که عمدتاً با جاذبه زمین کنترل می‌شود، رها می‌کنند.
۶- پس از ورود به جو، کلاهک با استفاده از بالچه‌هایی که در اطراف آن تعبیه شده، درون جو مسیر خود را اصلاح می‌کند.
۷- کلاهک با حداکثر سرعت ممکن به هدف برخورد می‌کند.
برای افزایش هرچه بیشتر سرعت موشک بالستیک، ارتفاع بیشینه آن را باید افزایش داد و بدین منظور، موشک باید از جو خارج شود؛ به همین دلیل است که موشک‌های بالستیک، سوخت و اکسیژن موردنیاز خود را حمل می‌کنند. مسیر موشک بالستیک به وزن و سوخت موشک، ارتفاع بیشینه و وزش باد در هنگام صعود و سقوط بستگی دارد و ازاین‌رو موشک می‌بایست در طول مسیر بارها مسیر خود را اصلاح کند.
درباره انواع موشک‌ها در گزارش «آنچه باید درباره موشک ها بدانید» بیشتر بخوانید.
۵۸۵۸
